Okuloplastyka – najczęstsze schorzenia wymagające leczenia

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Miejsce ciecia przebiega pod rzęsami. Szwy po zabiegu zdejmowane są zazwyczaj po około 7 dniach od zabiegu. Po operacji zalecany jest kilkudniowy odpoczynek. W szczególności należy unikać dużego wysiłku fizycznego. W okresie do 3 dni po zabiegu w miejscach operowanych Pacjenci powinni stosować zimne okłady.

Istotą schorzenia jest zbyt niskie ustawienie brzegu powieki górnej względem gałki ocznej. Zbyt nisko ustawiona powieka zawęża od góry pole widzenia pacjenta. Opadanie powieki górnej może być wrodzone bądź nabyte.

Najczęstsze przyczyny ptozy to:

• nieprawidłowy rozwój struktury lub funkcji mięśnia dźwigacza powieki górnej (ptoza wrodzona),
• upośledzenie funkcji mięśnia dźwigacza i rozcięgna mięśnia dźwigacza powieki górnej,
• obrzęk powieki lub guz powieki,
• zmiany bliznowate i pourazowe w obrębie struktur powieki.

W większości przypadków możliwa jest skuteczna korekcja chirurgiczna opadania powieki górnej. Zabieg wykonywany jest zarówno ze wskazań funkcjonalnych jak i estetycznych.

Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu miejscowym. Miejsce cięcia zwykle jest schowane pod fałdką powieki. Szwy po zabiegu zdejmowane są zazwyczaj po około 7 dniach od zabiegu. W ramach rekonwalescencji zalecany jest kilkudniowy odpoczynek oraz unikanie intensywnego wysiłku fizycznego. W okresie do 3 dni po zabiegu w miejscach operowanych Pacjenci powinni stosować zimne okłady.

Schorzenie dotyczy zwykle powieki dolnej. Jego istotą jest trwałe lub nawracające podwinięcie wolnego brzegu powieki w kierunku gałki ocznej. W wyniku tego rzęsy ustawione są nieprawidłowo. Prowadzi to do mechanicznego podrażnienia powierzchni oka przez rzęsy. Pacjent odczuwa dyskomfort, doskwierają mu uczucie obecności ciała obcego w worku spojówkowym oraz procesy zapalne. W większości przypadków możliwa jest skuteczna chirurgiczna korekcja podwijania powieki dolnej.

Zabieg wykonywany jest ze wskazań funkcjonalnych, w znieczuleniu miejscowym. Szwy po zabiegu zdejmowane są zazwyczaj po upływie 7 dni od zabiegu. Po operacji zalecany jest kilkudniowy odpoczynek. W szczególności powinno się unikać intensywnego wysiłku fizycznego. W okresie do 3 dni po zabiegu w miejscach operowanych Pacjenci powinni stosować zimne okłady.

Istotą schorzenia jest odwijanie się wolnego brzegu powieki dolnej na zewnątrz. Odwinięta powieka lub jej część tracą prawidłowy kontakt z powierzchnią gałki ocznej i przestają spełniać role ochronną względem gałki ocznej. Odwijanie powieki dolnej prowadzi również do zaburzeń transportu łez, które zamiast płynąć wzdłuż brzegu powieki w kierunku punktów łzowych, spływają po powiece.

W większości przypadków możliwa jest skuteczna chirurgiczna korekcja odwijania powieki dolnej. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym zarówno ze wskazań funkcjonalnych, jak i estetycznych. Szwy po zabiegu zdejmowane są zazwyczaj po upływie 7 dni od zabiegu. Po operacji zalecany jest kilkudniowy odpoczynek. W szczególności powinno się unikać intensywnego wysiłku fizycznego. W okresie do 3 dni po zabiegu w miejscach operowanych Pacjenci powinni stosować zimne okłady.

Istotą schorzenia jest zmiana degeneracyjna spojówki gałkowej, która narasta na rogówkę. Swoją nazwę skrzydlik zawdzięcza podobieństwu do skrzydła owada. Może on stanowić nie tylko problem estetyczny, ale również funkcjonalny. Pacjenci z zaawansowanym skrzydlikiem skarżą się z powodu zaczerwienienia, swędzenia i podrażnienia oka. Duży skrzydlik może pogorszyć widzenie.

Przyczyny powstawania skrzydlika:

• nadmierna ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe,
• predyspozycje genetyczne do rozwoju skrzydlika.

Jedynym skutecznym sposobem leczenia skrzydlika jest leczenie chirurgiczne polegające na usunięciu zmiany z powierzchni oka. Proste usunięcie skrzydlika wiąże się z dużym ryzykiem nawrotów choroby. Aby tego uniknąć – obecnie stosuje się zabieg chirurgiczny połączony z autoprzeszczepem zdrowej spojówki gałkowej w miejsce usuniętego skrzydlika. Płatek przeszczepu może być mocowany za pomocą kleju tkankowego lub szwów. Zastosowanie kleju tkankowego skraca czas zabiegu oraz poprawia istotnie komfort pooperacyjny oraz szybkość procesu gojenia.

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu oko zasłonięte jest opatrunkiem przez 24 godziny. Po operacji zalecany jest kilkudniowy odpoczynek. W szczególności powinno się unikać intensywnego wysiłku fizycznego.

To zmiany koloru żółtego, które powstają na powiekach, najczęściej w okolicy ich kąta wewnętrznego. Są wypełnione żółtawym materiałem, który jest bogaty w cholesterol. Ich powstanie jest często wtórnym objawem zaburzeń gospodarki lipidowej. Zwykle stanowią problem estetyczny. Czasami duże kępki żółte poprzez swój ciężar mogą prowadzić do nieprawidłowej pozycji powieki.

Chirurgiczne leczenie kępek żółtych polega na ich wycięciu i zamknięciu rany szwami.

W przypadku rozległych zmian może być wymagana bardziej zaawansowana plastyka skóry otaczającej ranę. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Szwy po zabiegu zdejmowane są zazwyczaj po upływie 7 dni od zabiegu. Po zabiegu Pacjent może od razu powrócić do normalnej aktywności, z wyjątkiem bardzo intensywnego wysiłku fizycznego.

To najczęściej występująca zmiana zapalna powiek. Zazwyczaj ma postać stopniowo powiększającego się guzka. Gradówka powstaje na skutek zablokowania ujścia jednego z gruczołów łojowych powieki.

Najczęstsze przyczyny powstawania gradówki to:

• niedostateczna higiena powiek,
• łojotokowe zapalenie skóry,
• trądzik różowaty,
• przewlekłe zapalenie brzegów powiek.

Leczenie chirurgiczne gradówki jest prostym i krótkim zabiegiem, wykonywanym w znieczuleniu miejscowym. Zabieg polega na nacięciu zmiany od wewnętrznej lub zewnętrznej strony powieki i wyłyżeczkowaniu jej zawartości. Po zabiegu na około 3 godziny zakładany jest na powiekę opatrunek uciskowy. Po operacji Pacjent może od razu wrócić do normalnej aktywności życiowej.